Nog regelmatig heb ik contact met vrienden en kennissen van over de gehele wereld. Vrienden en kennissen die ik heb leren kennen dankzij voetbal. Het is prettig, in een tijd waarin we geen stadions mogen bezoeken. Dan denken we samen terug aan betere tijden, zoals dat fantastische weekend in Sofia. Een weekend dat mij vrienden voor het leven gaf. Samo Levski Sofia!
Afgelopen november zou ik er weer zijn geweest: het Bulgaarse Sofia. Samen met Georgi, inmiddels een goede vriend. We zouden Levski Sofia achternareizen naar Razgrad, om de club te zien spelen bij Ludogorets. Reisbeperking of niet, het zou gebeuren. De vliegtickets waren geboekt en de tien dagen quarantaine waren gepland. Tot er, enkele dagen voor de wedstrijd, bekend werd gemaakt dat er in Bulgarije geen toeschouwers meer aanwezig mochten zijn bij voetbalwedstrijden. Een grote teleurstelling. Ik was er helemaal klaar voor terug te komen in Sofia. De stad van grenzeloze gastvrijheid. Maar vooral de stad van Levski.
De reis naar Sofia
We moeten namelijk even terug in de tijd, naar vrijdag 13 februari 2020. Een dag die beroerd begint. Niet omdat het ‘vrijdag de dertiende’ is, maar omdat ik de nacht ervoor tot laat in de kroeg heb gehangen. Nou ja, laat. Vroeg, moet ik zeggen. Met hoofdpijn en een zere maag kom ik, na een ellendige trein- en busreis, aan op Eindhoven Airport. Ik tref Nick, een bekende van de reis naar Sarajevo.
In de Bosnische hoofdstad bezochten we met Away Days de derby tussen FK Zeljeznicar en FK Sarajevo. Al snel druppelen er bekende en onbekende gezichten binnen, mannen en vrouwen. Het is een vrolijk, gemengd zooitje bij elkaar. Een borrel doet al snel verbroederen. De kater verdwijnt als sneeuw voor de zon. Na een prettige vlucht van twee uur komen we aan in de Bulgaarse hoofdstad. Het enige incident: een juffrouw die ons tot stilte maant. Tja, voetbalsupporters tijdens een weekendje weg. Na de tassen en koffers naar de kamers in het hotel (poeh, luxe bedoeling) te hebben gebracht, proberen (!) we een taxi te vinden die ons naar het
centrum brengt.
Na de Bulgaarse applicatie voor taxi’s te hebben ontcijferd, vinden we eindelijk een vriendelijke, Bulgaarse jongeman die ons afzet op het adres dat we van lokale contacten hebben gekregen. Wel jammer dat de jongeman begint te schreeuwen wanneer we het te betalen bedrag niet in het klein op zak hebben.
Een warm welkom
Eenmaal aangekomen op het adres, een traditioneel Bulgaars restaurant, maakt de ontvangst die we krijgen veel goed. Supporters van Ultras Levski geven ons een warm welkom aan hun tafel, waar we mogen genieten van gigantische vleesschotels en pullen bier. Terwijl we de jongens en enkele van hun vriendinnen leren kennen wordt het alsmaar gezelliger. “Let’s get outside! Cabs are coming, pre-party”, roept Alexander, een goede vriend van Away Days Voetbalreizen, doelend op de derby die de volgende dag zal plaatsvinden. Geen idee waar we naartoe gaan.
We worden met de gehele groep, door meerdere taxi’s, elders in Sofia afgezet. In een steeg gaan we naar beneden, een kelder in: het supportershome van Ultras Levski. Nog meer mannen, zittend aan een lange bar, verwelkomen ons. Bij ieder bacootje of biertje wordt het gezelliger en gaat de muziek een standje harder. De plaatjes worden gedraaid vanaf een klassieke kast van een computer. Het is precies wat je van de Balkan verwacht. Het vertrouwen groeit, en even later zit er zo af en toe een Nederlander achter de knoppen. Hardcore van Nederlandse bodem schalt door het supportershome. Nederlanders en Bulgaren maken er samen een feestje van.
Op weg naar de derby
De ochtend erna keren we dan ook met flinke katers terug in hetzelfde supportershome. We sluiten wederom aan bij Ultras Levski. Dit na een bezoek te hebben gebracht aan het Georgi Aspahurovstadion, waar we de geschiedenis van de club hebben leren kennen in het Levski Museum.Daarop haken we aan bij de corteo, waarin honderden supporters van Levski Sofia gezamenlijk naar het Vasil Levski National Stadium lopen. In dit stadion, vernoemd naar de nationale held wiens naam Levski Sofia draagt, wordt de derby gespeeld: Levski Sofia v CSKA Sofia.
Nou ja, CSKA. ‘Litex’, nemen we al snel over van onze vrienden van Levski. De stadsgenoot en aartsrivaal maakte een wederopstanding met de licentie van die club. De supporters van Levski lachen erom, maar zij kennen ook hun eigen realiteit. Het was niet veel eerder namelijk nog de vraag of de Sofia Derby überhaupt gespeeld zou gaan worden. Enkele weken daarvoor wordt Vasil Bozhkov gearresteerd in de Emiraten. De kingpin van de Bulgaarse gokindustrie wordt aangeklaagd voor onder andere fraude, omkoping en een bijdrage in georganiseerde misdaad. Hij heeft op het moment van de derby een minderheidsaandeel in Levski Sofia.
Helaas voor de club wordt daarbij ook meerderheidsaandeelhouder Georgi Popov gearresteerd. Hij is dan de partner van Bozhkov. Ultras Levski verzorgt voor de derby dan ook geen pyro, zoals ze normaal gesproken wel doen. Iedere cent wordt besteed aan de club, om bijvoorbeeld salarissen te kunnen blijven betalen. Ook wij dragen ons steentje bij als er massaal gecollecteerd wordt. De supporters hebben er alles voor over om hun club overeind te houden.
Passie zonder vuurwerk
De wedstrijd heeft niet het ‘vuurwerk’ van de corteo. De tocht naar het stadion is fantastisch: zang, vuurwerk, maar vooral honderden kerels die op scherp staan. Mannen die koste wat kost van de aartsrivaal willen winnen. Het lukt de spelers niet in dezelfde mindset te komen. We zien een verschrikkelijke derby, waarin geen doelpunten vallen. “Zonde”, zegt Nick. “Ik had hier zo graag met al deze mensen willen juichen.”
Het verwoordt precies de teleurstelling die ik ook voel. Supporters van Levski verontschuldigen zich naar ons: ze zijn soms beter voetbal gewend, en op de tribunes meer pit tijdens een derby als deze. Maar hun passie en liefde is ongekend. Fantastisch om daar onderdeel van uit te maken.
Gezelligheid en feest na afloop
Veel bier, en opnieuw traditioneel Bulgaars eten, maken veel goed. Na de wedstrijd ontmoeten we nog enkele Nederlanders, waarmee we drinken en over voetbal, Levski en Bulgarije praten. De gezelligheid zetten we voort terwijl we opnieuw gigantische vleesgerechten krijgen voorgeschoteld.
Ondanks een karige derby loopt het uit in een prachtige ‘Levski-avond’. Met de hele groep mogen we Ultras Levski opnieuw vergezellen. Samen dansen en zingen we op de tafels in een Irish Pub, waar na iedere keer dat iemand karaoke heeft gezongen een lied van Levski wordt ingezet. “Samo Levski”, wordt de leus van het weekend. Het is de Bulgaarse trots die supporters van de club met zich meedragen: “Alleen Levski”. De nacht zou opnieuw uitlopen in een groot feest. Tegen de ochtend maakt de Bulgaarse Kebab de nacht af: een bezoek aan ‘Club Alcohol’ heeft ons genekt. “Welterusten!”
De ideale afsluiter
De zondag na de derby is dan ook de ideale dag om ‘uit te waaien’. Niet aan het strand, maar in een stadion natuurlijk. Terwijl een deel van de groep de besneeuwde bergtop Vitosha Mountain bezoekt, gaan wij met een klein groepje op pad richting het oude en vervallen Stadion Septemvri. Een prachtige heide met een bescheiden ’tribune’ die door onkruid wordt overwoekerd. Er zijn alleen enkele hardlopers aanwezig, die hun rondjes om het veld maken. Wij genieten van de zon, maken foto’s en doen verder weinig. Het is de ideale afsluiter van een prachtig weekend.
Die avond besteden we na een diner in een restaurant in onze hotelkamers. De avond ervoor, in de Irish Pub, heeft iedereen zijn laatste energie wel verbruikt. De koek is op. Na goed bij te hebben geslapen, is het alleen nog een kwestie van veel goedkope sigaretten inslaan, terugvliegen naar Eindhoven en afscheid nemen van elkaar. Enkele mensen binnen de groep hebben al jaren connecties en vriendschappen in Sofia. Voor de nieuwkomers voelt het na dit weekend niet veel anders. Wat zijn we ongelooflijk gastvrij ontvangen. We hebben echt deel uit mogen maken van Ultras Levski, onze vrienden voor het leven. Samo Levski!
Samo Levski
Na ons bezoek aan Sofia is Levski altijd in mijn gedachten gebleven. Nog nooit heeft een buitenlandse voetbalclub me zo getrokken spoedig terug
te willen keren. Ik houd Levski dan ook nauwlettend in de gaten en schrijf een artikel voor In de Hekken wanneer supporters de stad in vuur en vlam zetten ter ere van het 106-jarige bestaan van de club.
De gevolgen had ik echter nog niet overzien, het artikel wordt vertaald door Bulgaarse media. De dagen daarop stroomt mijn inbox vol en krijg ik t-shirts en stickers toegestuurd. Het meest bijzondere is uiteindelijk het bezoek van Georgi. De in Alkmaar woonachtige Bulgaar komt speciaal voor mij naar De Grolsch Veste, om me een brief van de inmiddels nieuwe clubeigenaar Nasko Sirakov te overhandigen. Hij bedankt me voor het geschreven artikel en zegt me graag ooit in Sofia te willen ontmoeten.
Daarbij krijg ik een wedstrijdshirt van de club, met achter op mijn eigen naam. Alsof het allemaal nog niet genoeg is krijg ik nog meer t-shirts, polo’s en stickers. Bulgaren zijn een trots en betrokken volk. Ze zullen eeuwig dankbaar zijn voor de aandacht die ze krijgen. Aandacht voor hun strijd, om van Levski een financieel gezonde club te maken. Een club die geen speelbal is van duistere eigenaren. Met Georgi onderhoud ik inmiddels, net als met vele andere Bulgaren, een mooie vriendschap. Ooit is deze crisis voorbij, en reizen we samen naar Sofia. De stad van eindeloze gastvrijheid. Maar vooral de stad van Levski Sofia.
Samo Levski!
